Non Omnis Moriar…

Tu jest pamięć i tutaj świeczka.
Tutaj napis i kwiat pozostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
na wieczne odpoczywanie.
(…)
Smutek to jest mrok po zmarłych tu
ale dla nich są wysokie jasne światy.
Zapal świeczkę.
Westchnij.
Pacierz zmów.
Odejdź pełen jasności skrzydlatej.
(J. Kulmowa, „W zaduszki”)

Człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o nim.
Zbliża się Dzień Wszystkich Świętych, a następnie Zaduszki. Dni pamięci o tych co już odeszli, których nie ma już wśród nas.

Nasza tradycja nakazuje odwiedzanie w te dni grobów swoich bliskich, zapalenie zniczy, złożenie kwiatów i wieńców. Odwiedzając miejsca wiecznego spoczynku, zachowajmy należytą powagę, zastanówmy się nad przemijaniem, przywołajmy ulotne wspomnienia. Cmentarz jest miejscem gdzie spoczywają nasi najbliżsi; dziadkowie, rodzeństwo, rodzice, również najbliżsi naszych znajomych. Wszystkich należy uszanować.

Zgodnie z tradycją przed Świętem Zmarłych uczniowie naszej szkoły, pod opieką nauczycieli, odwiedzili miejscowe miejsca pamięci. Porządkowali groby, składali kwiaty i zapalali znicze na mogiłach byłych pracowników oświaty, księży i osób rozstrzelanych przez okupanta w Zubrzy koło Lwowa. Kultywowanie
pamięci o zmarłych, którzy żyli tutaj i pracowali dla tej społeczności jest dobrym momentem na refleksję, także nad własnym życiem, nad przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Jest to też okazja do wspomnień, gdyż „pamięć nigdy nie umiera…”